Dlaczego boimy sie powiedziec sobie prawde ?

Czesto w moich kontaktach z ludzmi czy pacjentami czy znajomymi zauwazam, ze ludzie maja ogromne rezerwacje z powiedzeniem tego czego chca. czasami unikaja odpowiedzi a czasami wybieraja klamstwo niz prawde. Jak myslicie dlaczego tak jest? Czy jest ludzka rzecza klamac a jezeli tak to dlaczego ?

Myślę, że to kiedy i czy chowamy prawdę zależy też od okoliczności i od rodzaju związku z osobą, z którą rozmawiamy. Czasem jest łatwo powiedzieć prawdę. Tutaj, na tym forum zupełnie się nie chowam... , czuję się bezpiecznie i rzadko gryzę się w język. Ale gdzie indziej? Różnie to bywa. Myślę, że zwykle boimy się odrzucenia. Lęk przed odrzuceniem jest najczęstszym z jakim się spotykam u ludzi... Wolimy być tacy, jakimi nas ludzie widzą (to te schematy, o których Małgorzata pisze), niż tacy, jacy jesteśmy. Bo boimy się odrzucenia...
Nie chcemy nie spełnić czyichś oczekiwań...

Ale Małgosia ma rację, że gdy się ten lęk zostawi gdzieś na boku, to można przeżyć naprawdę fantastyczną przygodę...

Miłego dnia

Najtrudniejsza jest chyba prawda o sobie samym? Czyż nie?

dokladnie tak, jezeli z tym mozesz sie zmierzyc wtedy caly swiat stoi otworem. bo najwiekszym wrogiem nas samych jestesmy my !

najwiekszym wrogiem nas samych jestesmy my..?, naprawde w to wierzysz..?
jesli tak, to otworzmy sie, dzialajmy wedlug swoich potrzeb i szafa gra. i znowu to nie jest takie proste. wolnosc sie kłania.
ale chyba tak jest, trzeba najpierw siebie akceptowac, sobie ufac, sobie mowic prawde.
nie mowie prawdy, bo sie boje odrzucenia, osmieszenia. boje sie, ze uslysze cos, co mnie wybije z rytmu z takim trudem zdobywanego.

prawdy w pewnych sytuacjach nie powinno sie mowic, znow tu tak samo prawda jak i wolnosc to tematy funkcjonujace tylko w naszej wyobrazni i u kazdego inaczej.
do naciagania w kazda strone.
i moze lepiej nie mowic prawdy, sobie czasem nawet tez; latwiej wtedy zyc.

gdzie wy sie podziewacie o takiej pienknej porze..?, sama tu siedze od popoludnia...!

"Prawda jest symfoniczna" - przypomniała mi się taka książka.
Mnie jakiś czas będzie mało, bo mam awarię przedniej prawej łapki - "zespół zepsutego barku" czyjakoś tak... . Boli jak nie powiem co... i pisać też za bardzo się nie da. Ale czytam regularnie

A tak apropos - nie znoszę nie wiedzieć, co mi jest, zwłaszcza, gdy ciało boli - co jest tego przyczną (prawdziwą, albo i nie - dla mnie w tym momencie prawdziwą)... Gdy znam prawdę o tym bólu - co go wywołuje i jakie są szanse, że minie - jest mi znacznie lepiej...

Może tak jest i z innymi rodzajami prawdy?

Pozdr.

usun szybko awarie i wracaj..., pozdrawiam.

Abi kuruj sie szybciorem !!!!

Aniu, prawda jest konieczna do funkcjonowania w zgodzie ze soba. jezeli nawet nie potrafimy powiedziec prawdy naszemu otoczeniu to przynajmniej powinnismy potrafic to zrobic przed samym soba a nie ciagle uciekac w ziemie glowa jak strus. to zadne rozwiazanie dla istnienia i zagadnienia bycia czlowiekiem.

Aniu, prawda jest konieczna do funkcjonowania w zgodzie ze soba. jezeli nawet nie potrafimy powiedziec prawdy naszemu otoczeniu to przynajmniej powinnismy potrafic to zrobic przed samym soba a nie ciagle uciekac w ziemie glowa jak strus. to zadne rozwiazanie dla istnienia i zagadnienia bycia czlowiekiem.[/quote]

nie zgadzam sie tu z tobą, sa sytuacje, sprawy tak trudne w zyciu (gdybym podala Ci konkretny przyklad, moze bys to widziala tak jak ja), nienormalne, ze uswiadamianie sobie ich jest bólem.
klamanie wiec sobie, ze jednak jest ok., to samooszukiwanie sie jest najprostrzym sposobem na zachowanie rownowagi, kontroli nad zyciem, moze to niby kontrol, ale zawsze jakas.
ta mistyfikacja i tak wylazi na wierzch, to sie msci, kiedys trafia i tak, ale jak zyc ...., nie wiem jak inaczej.

doskonale znam bol w roznych wydaniach, raczej nic co byc powiedziala by mnie nie zdziwilo. najlepsze lekarstwo na bol, jest jego przerobienie, pozwolic takim emocjom zaistniec w nas. kazda emocja jest po cos, czemus sluzy, ma swoja bardzo specyficzna i odbrebna misje w nas i w otoczeniu, napewno nie zabije nas bo emocje sa raczej stworzone do tego zeby trwac i przetrwac a nie odwrotnie. wiec zupelnie sie nie zgadzam z Twoim stanowiskiem. i nie zakladaj ze ja nie zrozumiem takiego bolu jaki masz/mialas okazje doswiadczyc.

to chyba rozmowa nie na to miejsce, to bardzo osobiste sfery.
a zeby sobie z tym poradzic - chyba tez trzeba miec kogos do pokierowania, pomocy. samemu mozna zabrnac we slepa uliczke.

ale z tego co rozumiem to chyba nie jestes sama, masz duzo znajomych z ktorymi rozmawiasz. masz racje bardzo glebokie sfery personalne to chyba nie do konca na ten kat swiata. podstawa do czegokolwiek jakiejkolwiek zmiany jest chec zrobienia czegos inaczej niz do tej pory. jezeli jezdzimy po tym samym radzie to nic sie nie zmieni. to akurat jest bardzo proste. nasze zachowania i odnoszenia od/do jezeli pozostaja zawsze takie same to rezultaty tez beda zawsze takie same. moze bolesna konkluzja ale bardzo prawdziwa. wiec przez nasze wybory i jazdy po rondzie sami sobie pierdolimy zycie takimi a nie innymi postawami. a postawy chociaz trudne do przekierowania sa bardzo mozliwe do zmiany. trzeba tylko chcec a nie o tym gadac. od gadania jeszcze nic sie w swiecie nie zmienilo, to nasze akcje, decyzje, potrzeby powoduja zmiany, pra do przodu. motywuja nas do bycia inaczej.

...Admin bardzo radykalnie...jak przystalo na nick..trudno jednak nie przyznac racji. Zbyt rzadko uswiadamiamy sobie fakt "zasuwania" po tym rondzie..a tyle tych okraglych drog w nas siedzi...czasami warto cos wyprostowac i zobaczyc jak trzymamy sie tej ...calkiem innej...nowej...drogi...Wszelkie zmiany sa fantastycznym wypelnieniem dla ram codziennosci.

jeżdżąc po rondzie też się można wykoleić... chyba...

mozna ale jest to o wiele trudniejsze i duzo czasu sie traci na radowanie a nie na rozwiazywanie naszych stanow, problemow, zagadnien bardzo ludzkich w nas i kolo nas. najlepiej sie wykoleic i isc dalej przerbic tematy w sobie. jestesmy wladcami nas samych i tylko tak mozemy podbic swiat. moc i sila jest w nas a nie w rzeczach i istnieniach innych poza nami. dopoki sobie z tego nie zdamy sprawy ciagle bedziemy na przegranej pozycji w zyciu polegajac na tym ze inni zrobia to za nas a nie my sami w sobie.

ludzie maja ogromne rezerwacje z powiedzeniem tego czego chca. czasami unikaja odpowiedzi a czasami wybieraja klamstwo niz prawde.

mysle, ze strach to zbyt lekkie okreslenie dla tej 'rezerwacji' Niestety jesteśmy tchórzami, wszyscy i bez wyjątków. to tak cholernie smutna prawda... sama niejednokrotnie nie mogę pojać, dlaczego tyle razy stchorzylam, ech... pozostaje zaprosic Cie na lampke wina